Social Distortion, Amenra, Allochiria, Κροταλίας, Half Gramme Of Soma @ Rockwave Festival, Terra Vibe Park, Μαλακάσα // 22/07/2022

Φωτογράφος: Tilemachos Kouklakis

25η επέτειος του Rockwave Festival, με τους Social Distortion ένα απωθημένο που πραγματοποιήθηκε με τον πιο πετυχημένο τρόπο. O Mike Ness, επιτέλους μπροστά μας με σάρκα και οστά και από πίσω η punk εκδοχή του dance macabre. Σαράντα χρόνια αργοπορίας δεν ήταν αρκετά να ακυρώσουν το ραντεβού τους οι φαν της πιο αυθεντικής και τίμιας μπάντας στην ιστορία της punk. Για πολλούς από εμάς, η καλύτερη συναυλία του καλοκαιριού. Αυθεντικό ροκ σε μια βραδιά που κύλησε αβίαστα, άκοπα και άκρως απολαυστικά!

Το τριήμερο της περασμένης εβδομάδας έκλεισε το συναυλιακό καλοκαίρι του 2022, ένα καλοκαίρι που μας βρήκε όλους διψασμένους για μουσική μετά τη μακρά παύση που επέβαλε ο κόβιντ. Το στοίχημα των διοργανωτριών ήταν μεγάλο. Κερδήθηκε και με το παραπάνω. Αρκετές ημέρες sold out, χιλιάδες κόσμου και συναυλιακές ημέρες που συζητιούνται, απέδειξαν πως παρά τους δύσκολους καιρούς (πότε δεν ήταν άλλωστε στη χώρα μας;), ο κόσμος αποζητά τα live και τα ενσωματώνει στον προϋπολογισμό του καλοκαιριού ως κάτι απαραίτητο. Ο πήχης των συναυλιακών πραγμάτων αισθάνομαι πως έχει ανέβει αρκετά. Ένα ζητούμενο που πήρε πολλά χρόνια για εμάς εδώ στο φτωχό νότιο άκρο της Ευρώπης, και που ενδεχομένως να μην είμαστε ακόμα στο επίπεδο των ξένων φεστιβάλ, αλλά μοιάζει να έχει χτιστεί μια κουλτούρα συναυλιακή αρκετά συμπαγής. Σε αυτό το πλαίσιο η ύπαρξη πάνω του ενός καλοκαιρινού φεστιβάλ, μόνο καλό μπορεί να κάνει σε όλους. Και στις διοργανώτριες αλλά και στο μουσικό κοινό.

Στα της Παρασκευής, που αποτέλεσε για εμένα την τελευταία συναυλία του καλοκαιριού, υπήρξε το καλύτερο κλείσιμο. Ένα όνομα απωθημένο, οι Social Distortion, σε ένα χώρο που αν και μακριά, ενδείκνυται για τη μουσική εμπειρία, και χωρίς την ταλαιπωρία που αρχικά φοβόμουν πολύ. Σε αυτό συνέβαλε ο χώρος κάτω από τα δέντρα που είναι ιδανικός για φεστιβάλ καθώς δίνει την ευκαιρία να χαλαρώνεις πιο πίσω απολαμβάνοντας τη σκηνή που λόγω του υψώματος βλέπεις απρόσκοπτα και το γεγονός πως η μικρή σκηνή γέμισε μεν αλλά δεν υπήρξε ο τρελός χαμός που κάποτε ζούσαμε στη Μαλακάσα. Για την ακρίβεια υπήρχε διάχυτη η αίσθηση των προηγουμένων «σιωπηλών» καλοκαιριών που πέρασαν και άφησαν αποτυπώματα. Σκουριασμένες μπάρες, έρημες ξύλινες καλύβες.

Βεβαίως όταν περιμένεις να δεις τον Mike Ness και την παρέα του, με κάτι δεκαετίες καθυστέρηση, όλα αυτά τα προσπερνάς. Τα support συγκροτήματα αρχικά μου φάνηκαν με μικρή μουσική συνάφεια με το μεγάλο όνομα της βραδιάς, από την άλλη προσέφεραν μια ποικιλία ενδιαφέρουσα στο τελικό αποτέλεσμα.

Η ζεστή μέρα ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα με πρώτους τους Half Gramme of Soma. Σημαντικό εγχώριο συγκρότημα της heavy rock με ζωντανές εμφανίσεις εγγύηση. Ακούσαμε πολλά νέα κομμάτια από το “Slip Through The Cracks“ που έχουν ήδη από τον Ιούνιο ανακοινώσει πως θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο. Βαριές γκρούβες και ψυχεδελικά riffs με αναφορές στους Monster Magnet και τους Smashing Pumpkins, όπως οι ίδιοι προσδιορίζονται ξεκίνησαν δυναμικά μια πολύ δύσκολη ημέρα, από πλευράς ζέστης.

Συνέχεια με ελληνόφωνο punk και τον Κροταλία. Ιδιαίτερο είδος, δύσκολο είδος. Ομολογώ όμως πως το πάθος και η φρεσκάδα των παιδιών μας συμπαρέσυραν, και αν και δεν εγκατέλειψα τη σκιά, η προσοχή μου κρατήθηκε αμείωτη.

Στις 19.20 τη σκηνή καταλαμβάνουν οι Allochiria. Μιλάμε για πραγματική κατάληψη. Αν και καθόλου του γούστου μου η post-sludge/ progressive metal, δεν αργείς να αντιληφθείς τι βεληνεκούς καλλιτέχνες στο είδος τους είναι. Ασήκωτα doom riffs με post στοιχεία και ολοκληρωτικό δόσιμο σε αυτό που κάνουν. Η ιδανική επιλογή ως πρόλογος των Αmenra.

Η εμφάνιση των Αmenra σε ανοιχτό χώρο γέννησε μια απορία δικαιολογημένη, η οποία όμως διαλύθηκε από τον χειρισμό των Βέλγων. Ειδικά όταν έπεσε το φως της ημέρας, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ήταν μαγευτική. Χωρίς εφέ, παρά μόνο υπέροχα φώτα δεσμίδες, για περίπου μία ώρα συμπαρέσυραν το κοινό, που ενώ αρχικά φάνηκε ετερογενές και δύσπιστο, αναγκάστηκε να υποκύψει στη μαεστρία του σκληρού ήχου των Amenra. Δυστυχώς, για τους πιστούς του συγκροτήματος, από τον πρόσφατο δίσκος “De Doorn”, κατά πολλούς δίσκος της χρονιάς, ακούστηκε μόνο το De Evenmens. Ας είναι, η εμφάνισή τους μας παρέσυρε.

Απαραίτητο κενό για τα απαραίτητα, και στις 22.30 τα φώτα της σκηνής ανοίγουν και πάλι, το πανό της punk εκδοχής του dance macabre έχει στηθεί υπό τους ήχους του The guns of Brixton των Clash. Ο κόσμος έχει ήδη μαζευτεί κοντά στη σκηνή και μέσα στις κραυγές ενθουσιασμού ο Mike Ness, επιτέλους μπροστά μας με σάρκα και οστά. Σαράντα χρόνια αργοπορίας δεν ήταν αρκετά να ακυρώσουν το ραντεβού τους οι φαν της πιο αυθεντικής και τίμιας μπάντας στην ιστορία της punk. Μιας punk που κατάφεραν να ορίσουν διαχρονικά και κλασικά με επιρροές από blues και country. Η πιο ηχηρή απόδειξη η ετερογένεια του κοινού. Από εξηντάρηδες μέχρι εικοσάρηδες που γνώριζαν τους στίχους και χόρευαν ασταμάτητα. Τι φοβερή επιτυχία αυτή για μια μπάντα.

Το ορχηστρικό Road Zombie διαδέχτηκαν τα Bad Luck και Reach For The Sky. Η μπάντα δεμένη με κοινή δυναμική και η φωνή του Ness απείραχτη από τα έτη και την περιοδεία. Μας τίμησαν με όλα τα αγαπημένα, Bye Bye Baby, I Wasn’t Born To Follow, Mommy’s Little Monster. Η διασκευή του Wicked Game του Chris Isaak κι αμέσως μετά το Machine Gun Blues συνέχισε το έξυπνο setlist που άφηνε όλους ευχαριστημένους. Αυθεντικός όπως πάντα, ο Ness προλόγισε το 99 to Life, καθώς όπως είπε οι καιροί είναι περίεργοι και πρέπει να προσέχεις μην προσβάλεις τον οποιοδήποτε κάθε φορά που μιλάς. Στο Don’t Drag Me Down και Story Of My Life του encore έγινε, ως αναμενόμενο, ένας χαμός. Καπνογόνα, μπουκάλια να πετιούνται στον αέρα και η μπάντα να συνεχίζει μες στον coolness αέρα του νικητή. Κλείσιμο με τη διασκευή του Ring Of Fire του Johnny Cash και με χαμόγελα που φανέρωναν την ικανοποίηση όλων μας.

Το ραντεβού μας με τους Social Distortion έκλεισε μια selfie του συγκροτήματος, ενθύμιο της λαμπρής υποδοχής που τους επιφύλασσε το ελληνικό κοινό, και την από κοινού επιθυμία για μια νέα συνάντηση, πιο σύντομα και ίσως με νέο υλικό. Κάπως φύγαμε με βεβαιότητα πως αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα.. Εις το επανιδείν ή όπως ακούστηκε σε ταινία για την ρεαλιστική αμερικάνικη περιπλάνηση προ λίγων ετών, I’ll see you down the road.