3η μέρα του Rockwave και αρκετός κόσμος έχει μαζευτεί, αυτή τη φορά με τα νεαρά παιδιά να έχουν την τιμητική τους.
7.30 βγαίνει ο Ville Valo και τα παιδάκια ουρλιάζουν.
Ντυμένος στα μαύρα με το γνωστό στυλ, ένα ωραίο μαύρο μπερεδάκι, ο μικροκαμωμένος στιλάτος frontman λεει το πρώτο κομμάτι και υποκλίνεται. Σε αυτόν υποκλίνονται και οι νεαροί θεατές – θαυμαστές.
Που και που σκάει βαθιά χαμόγελα σε κοινό και μουσικούς. Με προηχογραφημένες δεύτερες η φωνή δεν αποδίδει τα μέγιστα.
Ευχαρίστησε τον κόσμο και είπε ότι είναι πολύ ωραία που επιστρέφει μετά από τόσα χρόνια. (Οι προηγούμενες εμφανίσεις του είχαν αφήσει μια πικρή γεύση)
Στο τέλος του έδωσαν ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και μ’ αυτό αποχώρησε.
Zener Solitaire
Echolocate Your Love
Poison Girl
The Foreverlost
Right Here in My Arms
Run Away From the Sun
Buried Alive by Love
Heartful of Ghosts
Join Me in Death
Neon Noir
The Kiss of Dawn
Salute the Sanguine
Wings of a Butterfly
Saturnine Saturnalia
Το εντυπωσιακό με αυτή τη γενιά είναι ότι ενώ στο τέλος κάθε κομματιού ουρλιάζουν κατά τη διάρκεια στέκουν αγαλματάκια ακούνητα. Φυσικά η θέαση μέσα από τις οθόνες πρωτοστατεί.
Ένα κορίτσι με γαλάζια μαλλιά μετράει στις οθόνες μετράει το χρόνο αντίστροφα 3 λεπτά, 2 λεπτά 1 λεπτό και οι Puscifer εμφανίζονται στη σκηνή.
Γεμάτος ήχος μέσα σε μια ελαφρώς διαστημική ατμόσφαιρα και οι κοστουμάτοι τύποι, όμοια ντυμένοι, ξεκινούν το πρώτο κομμάτι σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον.
Θυμίζοντας λίγο Pet Shop Boys αυτοσυστήνονται ως μια Rock n’ Roll μπάντα και ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι μυστικοί πράκτορες από κάποια μυστική υπηρεσία που ψάχνουν για εξωγήινους.
Φανταστικός φωτισμός, μελετημένος, με άποψη και ωραία γραφικά. Πολύ καλό στήσιμο, χορογραφημένο και θεατρικό.
Με μια σκαλωσιά στη σκηνή «χώρος» του πληκτρά τον οποίο κατά στιγμές χρησιμοποιεί και ο τραγουδιστής.
Η ασπρόμαυρη εικόνα στις οθόνες προσδίδει μια ρετρό εσάνς. Βιντεάκια σαν βγαλμένα από game.
Το πιο καλοστημένο και με σκηνική άποψη γκρουπ της βραδιάς αν και οι υπερβολές δεν έλειψαν κατά τη γνώμη μου. Μέχρι εξωγήινους και φωτόσπαθα έβγαλαν στη σκηνή και επιδόθηκαν σε κυνηγητό ανά μεταξύ τους.
Βεβαίως αυτό δεν είναι rock n’ roll αλλά καμία σημασία δεν έχει. Θα έλεγα πως δεν είναι διακριτό το είδος που παίζουν καθώς συγκεντρώνουν πολλά μουσικά στοιχεία. Ένα συνοθύλευμα dark, ηλεκτρονικού ήχου. Σίγουρα πρόκειται για μια ιδιαίτερη μπάντα με πολύ ενδιαφέρον την οποία απολαύσαμε με υπέροχο ήχο.
Fake Affront
Postulous
UPGrade
The Underwhelming
Horizons
Momma Sed
Bullet Train to Iowa
Man Overboard
Flippant
Conditions of My Parole
The Remedy
Αγαπημένοι του ελληνικού κοινού οι Black Keys ανέβηκαν στη σκηνή στις 10.30 αποδίδοντας ένα λιτό γεμάτο από αγαπημένα hitάκια σετ στο οποίο ο κόσμος ανταποκρίθηκε τα μάλα κι έδειξε να το ευχαριστιέται.
Οχτώ χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας επιστρέφουν με τις γκαραζοροκιές τους ενδεδυμένες με blues ήχο. Προσωπικά αυτά τα σημεία τα χάρηκα πιο πολύ απ’όλα.
Με τύμπανα, κιθάρα παίζουν αγαπημένες επιτυχίες του κοινού σε μια λιτή εμφάνιση στην οποία έλειψε σίγουρα ένα encore.
I Got Mine
Gold On The Ceiling
Your Touch
It Ain’t Over
Tighten Up
Have Love, Will Travel (διασκευή Richard Berry)
Everlasting Light
Next Girl
Lo / Hi
Heavy Soul
Weight Of Love
Howlin’ For You
Fever
Your Team Is Looking Good
She’s Long Gone
Little Black
Submarines
Lonely Boy
