Villagers Of Ioannina City, Half Gramme Of Soma – 15/2/2020, Γήπεδο Tae Kwon Do

Photos by Manos Kalafatelis

Λίγες μέρες πριν τη συναυλία τους στο γήπεδο Tae Kwon Do, και με την ευκαιρία της επίσκεψής τους στην Αθήνα, οι VIC πραγματοποίησαν μια unplugged εμφάνιση στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία μπορεί να πει κανείς ότι αποτελούσε την καλύτερη εισαγωγή για το επερχόμενο live, αλλά και τον αντίποδα στο στοίχημα του αρκετά μεγάλου συναυλιακού χώρου. Κι όμως , όπως εύκολα θα μπορούσε να διαπιστώσει ακόμα και ένας ευκαιριακός παρατηρητής που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το συγκρότημα από τα Γιάννενα, οι VIC στάθηκαν στο ύψος τους και ξεπέρασαν τις προσδοκίες με χαρακτηριστική ευκολία και στις δύο περιστάσεις, με τα ίδια βασικά συστατικά: το heavy rock τους, το μπόλιασμα με τα στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής αλλά κυρίως την αμεσότητα τους, την κεκτημένη ταχύτητα από την κυκλοφορία του “Age Of Aquarius” και την κατοπινή «άλωση» του Θεάτρου Βράχων στην αρχή της φετινής σαιζόν. Και όλα αυτά, χωρίς να ξεχνούν να μιλούν για αυτά που, στη δική τους κοσμοθεωρία, αξίζει να εκμεταλλεύεσαι το όποιο «βήμα» σου δίνεται για να τα εκφράζεις.

Half Gramme Of Soma

Το ρολόι έδειχνε 20:50 και το γήπεδο Tae Kwon Do ήταν μισογεμάτο, όταν οι Αθηναίοι “Half Gramme Of Soma” έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή . Με το πρόσφατο πολύ καλό “Groove Is Black” ως επίκεντρο , οι ψυχεδελικοί HGOS έδειξαν αρκετή διάθεση να «ζεστάνουν» το κοινό, χωρίς να τους πτοεί στο ελάχιστο ο «άχαρος» μερικές φορές ρόλος του support (ειδικά για ένα τόσο ετερόκλητο κοινό όπως αυτό που μαζεύουν οι VIC). Με το rhythm section να πατάει γερά στα seventies και τους Sabbath, και τον τραγουδιστή να δίνει έναν διαφορετικό και ιδιαίτερο τόνο στην σκηνική παρουσία του σχήματος , οι HGOS μας κράτησαν συντροφιά για 40 λεπτά περίπου, όσο δηλαδή χρειάστηκε για να γεμίσει το γήπεδο με τον κόσμο (όλων των ηλικιών) που συνέρρεε με σταθερούς ρυθμούς.

Villagers Of Ioannina City

Στις 22:00 και τηρώντας το πρόγραμμα κατά γράμμα, η μουσική σταμάτησε και μια ομάδα γυναικών με παραδοσιακές φορεσιές , άρχισε να σέρνει το χορό επί σκηνής τραγουδώντας. Μετά τις αρχικές επευφημίες του κοινού, και αφού επικράτησε σχετική ησυχία , οι γυναίκες συνεχίζοντας να τραγουδούν το «χορό του Ζαλόγγου» αποκάλυψαν τα μαντήλια που κρατούσαν, και τα μηνύματα τους σχετικά με τις επικείμενες εξορύξεις πετρελαίου στα βουνά της Ηπείρου . Η σύνδεση του στίχου «βρυσούλες» με τις «πετρελαιοπηγούλες», εκτός από αρκετά πετυχημένη ήταν αρκούντως σοκαριστική , για ένα θέμα που δυστυχώς δεν έχει πάρει τις διαστάσεις που θα έπρεπε.

Μετά το παρατεταμένο χειροκρότημα , τα φώτα χαμήλωσαν και ο Αλέξανδρος , μόνος αρχικά , ξεκίνησε με το “Welcome” να φαντάζει ιδανικό καλωσόρισμα για ότι θα ακολουθούσε. Τα υπόλοιπα μέλη των VIC έκαναν την εμφάνισή τους , με το ίδιο στήσιμο στη σκηνή που είχαμε δει και στο Θέατρο Βράχων – τα πνευστά αριστερά , το μπάσο δεξιά και η δεύτερη κιθάρα μπροστά από τα drums, τα οποία πλαισίωναν εκατέρωθεν το τρίο των γυναικείων φωνητικών και τα πλήκτρα.

Το background γέμιζε ,φυσικά, η προβολή των concept videos στην γιγαντοοθόνη που είχε στηθεί , με το διαστρικό ταξίδι να «οδηγεί» τελικά στην έναρξη του “Age Of Aquarius”. Η στιβαρότητα του ήχου ήταν από την αρχή εντυπωσιακή , ενώ ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει και στις εντάσεις , οι οποίες επέτρεπαν μεν τον όγκο που είναι το σήμα κατατεθέν κάθε heavy rock μπάντας που σέβεται τον εαυτό της (γιατί , ναι, τέτοια είναι πλέον οι VIC) χωρίς ταυτόχρονα να «πνίγουν» τα πνευστά με τον ιδιαίτερο ήχο τους , ειδικά όταν μιλάμε για τέτοιο συναυλιακό χώρο.

Αυτό όμως που κάθε φορά παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο σε μια συναυλία, είναι φυσικά ο ανθρώπινος παράγοντας: η απόδοση κάθε μουσικού που πέρα από έναν απλό συνδυασμό σκηνικής παρουσίας και τεχνικής αρτιότητας, είναι ουσιαστικά η ικανότητα να μεταδίδει συναισθήματα και, στον συγκεκριμένο τομέα, οι VIC έχουν αποδείξει από παλιά την αξία τους. Το μπάσο έδινε τον τόνο χτίζοντας μαζί με τα drums γερά θεμέλια, οι κιθάρες και τα πνευστά εναλλάσσονταν στον πρωταγωνιστικό ρόλο διαρκώς (με τον Πιστιόλη σε ρόλο «Πάνα on acid») και ο Αλέξανδρος επιβεβαίωσε αυτό που όλοι όσοι βρέθηκαν στο Θέατρο Βράχων γνώριζαν: πως έχει εξελιχθεί πλέον σε έναν καταπληκτικό και εξαιρετικά δουλεμένο frontman .

Το setlist , άρτια σχεδιασμένο, περιελάμβανε ουσιαστικά όλο το “Age Of Aquarius” αλλά φυσικά , δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τραγούδια από την παλαιότερη δισκογραφία των VIC. Έτσι τα “Part V” , “Nova” και “Perdikomata” διαδέχτηκαν ο “Skaros” (με την αφιέρωση του Αλέξανδρου στα βουνά) και “Dance Of Night” . Ο κόσμος ανταποκρινόταν και με το παραπάνω , με την ενεργή συμμετοχή του αλλά και την τρομερή του ενέργεια. Όταν δε ο Κωσταντής, ξεκίνησε την εισαγωγή του “Zvara” , το φαληρικό γήπεδο «πήρε φωτιά» με τα καπνογόνα να κάνουν την εμφάνισή τους στην αρένα , και τον κόσμο να τραγουδά σύσσωμος τους στίχους.

Η συνέχεια περιελάμβανε το ψυχεδελικό ταξίδι του “Father Sun” , ενός από τα πλέον αγαπημένα του κοινού , τα “Millenium Blues” με την χαρακτηριστική reggae εισαγωγή και το γκαζωμένο ξέσπασμα , και τέλος το “Ti kako”, το single από το οποίο ξεκίνησαν ουσιαστικά όλα, το 2014. Η μπάντα , αποσύρθηκε προσωρινά από τη σκηνή με τον κόσμο να την αποθεώνει, και , μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, επέστρεψε για το καθιερωμένο «πρώτο» encore. Με αμιγώς ροκ «σχήμα» (χωρίς πνευστά και λοιπά όργανα δηλαδή) ακούσαμε το “Cosmic Soul” , ενώ το τέλος του track συνοδεύτηκε με την επιστροφή και των υπόλοιπων μουσικών στη σκηνή. Eίχε φτάσει η ώρα του πιο ραδιοφωνικού ίσως τραγουδιού των VIC , του “For The Innocent” .

Με ένα γήπεδο να δονείται από τις φωνές του κόσμου που ήξερε φυσικά όλους τους στίχους, οι VIC ολοκλήρωσαν το setlist τους και χειροκρότησαν με τη σειρά τους τον κόσμο πριν ξαναφήσουν την σκηνή. Όπως όμως ήταν προφανές , κανείς δεν είχε διάθεση να μετακινηθεί ούτε να φύγει : live των VIC χωρίς “Karakolia” γίνεται ; Προφανώς και όχι! Το φαληρικό γήπεδο παίρνει φωτιά , και ο Αλέξανδρος καλεί με χαρακτηριστικές κινήσεις και όλους τους καθήμενους να σηκωθούν. Τα “Karakolia” αν δεν είχαν ήδη γίνει ο «άτυπος» ύμνος των VIC, έχουν πλέον πάρει άλλη έννοια στη συνείδηση του κόσμου, ειδικά μετά τα όσα «έγραψαν με φωτιά στο Βράχο» τον περασμένο Σεπτέμβρη τα παιδιά από τα Γιάννενα.

Μετά από δύο γεμάτες ώρες , και με μια διοργάνωση που δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο, οι VIC μας αποχαιρέτησαν, για να συνεχίσουν την περιοδεία τους , η οποία μάλιστα θα τους φέρει και εκτός Ελλάδας (με το πρώτο ευρωπαϊκό tour υπό την αιγίδα της Napalm Records την άνοιξη, να είναι γεγονός). Οι VIC δικαίωσαν πλήρως την δυναμική που τους συνοδεύει , ειδικά μετά την «στροφή» προς τον αγγλικό στίχο. Και αν κάποιος ήθελε να το αποδώσει σε μια αράδα, θα αρκούσε να δει την δισκογραφία τους‧ με γερό πάτημα στη “Riza” , οι χωριάτες τα πήραν όλα “Zvara” και πλέον ταξιδεύουν στην «Εποχή Του Υδροχόου» .