Λίγες στιγμές πριν βγούν οι James στην σκηνή σε μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου του έλεγα ότι όσο περίεργο και αν του ακούγεται τους James θα τους δω για πρώτη μου φορά. Είναι μερικές μπάντες που λόγω των συχνών τους εμφανίσεων στην χώρα μας λέω ”έλα μωρε θα τους δω μια άλλη φορά, σε δύο χρόνια πάλι εδώ θα ‘ναι”. Βεβαίως μετά από αυτό που βίωσα για πρώτη φορά, το μόνο σίγουρο είναι ότι όποτε ξαναπαίξουν στην χώρα μας , απλά θα είμαι και πάλι παρών. Οι James ήρθαν για έκτη φορά στα μέρη μας και ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτικοί , με έναν Tim Booth προσωπικά να τον κατατάσσω σε έναν από τους μεγαλύτερους frontman που έχω δει ζωντανα στην σκηνή.
Για τα προεόρτια πρώτοι εμφανιστήκαν οι Moan μπροστά σε ένα Θέατρο Βράχων που ήδη είχε κόσμο και ολοένα ερχόντουσαν παραπάνω άτομα. Μια μουσική ευχάριστη (το αντίθετο του ονόματος τους ), που πολλές στιγμές ο ρυθμός τους με παρέπεμπε σε Franz Ferdinand . Στο σχήμα αυτό ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η χαρισματική και πολύ γλυκιά (κοινή παραδοχή) σε όλους Μαρία- Όλγα , με την παιχνιδιάρικη γατήσια της στάση, η οποία κάποιες φορές μου έφερνε κάτι από Bjork (τώρα δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου αυτό). Πάντως επί μισή ώρα με κορυφαίο το γνωστό σε πολλούς κομμάτι ”Languages”, oi Moan μας έφτιαξαν κυριολεκτικά την διάθεση.
MOAN SETLIST
Remember That Night
Trapped Between Her Hips
Lost and Found
Premonition
Blue Island Twist
Saturday Night
Languages
Περίπου κατά της 22:00 ο Tim Booth και η παρέα του κάπου μέσα από την κερκίδα ξεκινάει την συναυλιακή του κάθοδο προς την σκηνή, διαμέσου ενός κοινού που τον επευφημεί σε κάθε του βήμα και σε κάθε του φράση. Είναι ιδιαίτερη η σχέση των James με τους Έλληνες και αυτό οι ίδιοι δεν ξεχνούν να μας το δείχνουν σε κάθε τους εμφάνιση στην χώρα μας, όπως μου έλεγε ο φίλος μου προηγουμένως. Πράγμα που φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Από την αρχή οι James ήταν ανεβασμένοι σε ένα τέτοιο επίπεδο που ήξερες ότι το live αυτό θα είναι μεγάλο σε χρόνο και θα έχει πολλές δυνατές στιγμές που σίγουρα σε όλους μας θα μείνουνε αξέχαστες.
Δεν θα καθίσω να μιλήσω αναλυτικά για το πως πήγε η ροή της συναυλίας, γιατί νομίζω ότι από μόνα τους τα highlights φτάνουν και περισσεύουν. Πρώτο το ”Getting Away With It” , όπου ο Booth έκανε την πρώτη του βουτιά μέσα στον κόσμο φτάνοντας πίσω ως το ύψος της κονσόλας και πάνω από έναν κόσμο που πραγματικά χοροπηδούσε στους ρυθμούς του υπέροχου αυτού κομματιού.
Μπορεί το ”Senorita” να είναι μια ειδική αφιέρωση που παίζεται μόνο στην Ελλάδα και τιμάται από το εδώ κοινό αναλόγως, αλλα για εμένα η κορυφή της βραδιάς ήταν το ”Laid”, όπου ο Booth ανέβασε πάμπολλα άτομα πάνω στην σκηνή, αφήνοντας τα να χορεύουν ξέφρενα και να γίνονται ένα με τους μουσικούς, καθώς ο ίδιος για δεύτερη φορά την ”έκανε” πάλι με crowd surfing μέσα στο πλήθος, δίνοντας οπτικοακουστικά στο κομμάτι μια άλλη πολυδιάστατη ”μαγική” μορφή.
Το κέφι από όλους στην διαπασών και μια μπάντα μπλεγμένη συναισθηματικά με ένα κοινό που τους λατρεύει, εξού και δύο encores. Το live τελείωσε με το ”Out to get you”, αλλά όλοι ξέρουμε ότι στο μέλλον μια άλλη ”μοναδική” βραδιά με τους James θα ξαναεπαναληφθεί και θα είμαστε όλοι πλέον ”ξανά” παρών. Διότι οι ”Αγάπες” αμφότερες θα βρουν τον δρόμο και τον τρόπο να ξεδιπλωθούν ακόμη μια φορά για όλους μας εδώ στην Ελλάδα.
Υ.Γ. Δεν γνωρίζω (ποιος είμαι άλλωστε για να ξερω κάτι τέτοιο) αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή για να γράψω ότι από κάπου ψηλά απολάμβανες και εσύ αυτήν την συναυλία, αλλά σίγουρα ”Θεοδοσία” την βραδιά αυτή καθώς και τις φωτογραφίες μου μόνο σε εσένα μπορώ να τις αφιερώσω και στα όμορφα σου χρόνια μέσα από τα οποία η αγάπη σου για τους James ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλη…
JAMES SETLIST
Lose Control
Seven
Come Home
Frozen Britain
Whiteboy
Don’t Wait That Long
Moving On
What’s the World
Waterfall
Interrogation
Getting Away With It (All Messed Up)
Tomorrow
Jam J
Quicken the Dead
P.S.
Say Something
Sound
Laid
————————
Walk Like You
Curse Curse
Senorita
Sometimes (Lester Piggott)
—————————
Out to Get You
