Apocalyptica @ Piraeus 117 Academy 31.10.2019 – Κονσέρτο…με “Πολυβόλα”!

Φωτογραφική Ανταπόκριση: Δανάη Φoκίου

Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία αν θα περάσω καλά ή αν θα είχε κόσμο η συναυλία. Φέρνοντας στο μυαλό μου την προηγούμενη φορά, με το ίδιο (σχεδόν) setlist, ήμουν σίγουρος πως ο -γεμάτος από κόσμο- χώρος του Piraeus Academy θα έφευγε απόλυτα ικανοποιημένος και πάλι, μαζί και εγώ!

“Θα είναι σα να παίζουν οι Μetallica, αλλά δε θα είναι αυτοί” όπως θα είχε σωστά προφητευτεί και δε θα έπεφτε και πολύ έξω! Ακριβώς στις 21:30, λοιπόν, όπως ανέφερε το πρόγραμμα, και ξεκινώντας με το “Enter Sandman”, οι Apocalyptica έκαναν την επανεμφάνισή τους μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό, παίζοντας ένα προς ένα όλα τα τραγούδια του άλμπουμ που τους σύστησε στον κόσμο :“Plays Metallica by Four Cellos”.

O Eicca Toppinen, εμπνευστής του σχήματος των Apocalyptica, φάνηκε από την αρχή ότι είχε κέφια και μαζί, με τον αεικίνητο από ένα σημείο και μετά, Paavo Lötjönen ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν ένα ασταμάτητο headbanging από λεπτό σε λεπτό. Μαζί τους οι Paavo Lötjönen και ο “κλεμμένος” Lauri Kankkunen (όπως μας τον παρουσίασαν από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Tampere) εκτέλεσαν άψογα το πρώτο σκέλος της συναυλίας που ήταν ουσιαστικά και όλο το πρώτο άλμπουμ τους κάτω από το ιεροτελεστικό ημίφως που έχουν πάντα στο κομμάτι αυτό των συναυλιών τους. Στα τέλεια εκτελεσμένα “Master of Puppets”, “Harvester of Sorrow”, “The Unforgiven”, “Sad but True”, “Creeping Death”, “Wherever I May Roam” , και “Welcome Home (Sanitarium)”, ο κόσμος ακολουθούσε τις μελωδίες τραγουδώντας, όπως και οι ίδιοι άλλωστε τραγουδούσαν τους στίχους χωρίς μικρόφωνο δείχνοντας πως το απολαμβάνουν όσο και εμείς.

Ένα μικρό διάλειμμα για να εμφανιστεί και το επιβλητικό drum set του μόνιμου εδώ και χρόνια μέλους τους Mikko Siren και για να συνειδητοποιήσεις ξανά τι κομματάρες έχουν γράψει οι Metallica ρε φίλε!

Δεύτερο μέρος της συναυλίας λοιπόν και … μόνο θρας! Με τα ντράμς να είναι και αυτά πλέον μέρος της βραδιάς, οι παλμοί ανέβηκαν και ο ενθουσιασμός ανέβηκε στα κόκκινα. “Fade to Black” λοιπόν για αρχή και είχαμε πάρει μια ιδέα τι θα ακολουθούσε! Μαζί, με το “For Whom the Bell Tolls” και “Fight Fire with Fire” να δίνουν λίγη γεύση από το “Ride the Lightning”, δεν αργήσαμε να καταλάβουμε, επιβεβαιώνοντάς μας και ο ίδιος ο Toppinen ότι είναι ο αγαπημένος του δίσκος! Το “Orion” που ακολούθησε απλά μου επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά ότι είναι το καλύτερο instrumental metal κομμάτι που έχει βγει (RIP Cliff). Συνέχεια με το “Escape” που ακόμα δεν μπορεί ο Toppinen να καταλάβει γιατί αυτό το κομμάτι δεν το παίζουν στις συναυλίες του οι Metallica ποτέ(!). Φυσικά δε θα έλειπε το “Battery” που πλέον δεν νιώθουν …fearless να το παίξουν αλλά…. shameless όπως μας είπαν για να κλείσει ο καταιγισμός από thrash κομμάτια με το “Seek & Destroy” με μια πινελιά στο τέλος από το…..σόλο του “Thunderstruck” των AC/DC!!

Οι Apocalyptica αποχωρούν από τη σκηνή, όχι όμως για πολύ, για να επιστρέψουν για το encore, με τα “Nothing Else Matters” που τραγουδήθηκε σχεδόν από όλους και το “One”, που ήταν το κερασάκι στην τούρτα αυτής της υπέροχης βραδιάς, η οποία αναμφίβολα μας άφησε ενθουσιασμένους, το ίδιο θεωρώ και τους Apocalyptica, που υποσχέθηκαν να επιστρέψουν ξανά στην Ελλάδα πιο σύντομα από την προηγούμενη φορά.

Τραγούδια που έχουν περάσει στην ιστορία της metal μουσικής, παιγμένα από τσελίστες με metal ψυχή, αποδεικνύοντάς πως η Heavy Metal μουσική είναι ένα είδος που σε εκπλήσσει με το εύρος που έχει και ειδικά με την ικανότητα ενός συγκροτήματος να συνθέτει «βαρία» κομμάτια σαν άκουσμα , αλλά ταυτόχρονα να δημιουργεί και εκπληκτικές μελωδίες. Δε βλέπεις συχνά κόσμο να κάνει headbanging με τσέλο! Εγώ πάντως προσωπικά θα τους περιμένω ξανά, αυτή τη φόρα με αποκλειστικά δική τους δουλειά!